Co to jest Bilateralna Integracja (BI)?
Bilateralna integracja – to współpraca i koordynacja – w czasie, kiedy jakiś określony ruch jest wykonywany przez jedną stroną ciała niezależnie od ruchów jego drugiej strony, oraz zdolność koordynacji obydwu części ciała podczas wykonywania wielu sekwencji ruchów.
Czynnościami wymagającej takiej współpracy są np. cięcie nożyczkami, łapanie piłki, szycie, wiązanie butów, itp.
Program bilateralnej integracji (BI) został stworzony przez Sheile Dobie OBE (Wielka Brytania – Szkocja). Jest to program ćwiczeń, który zachęca mózg do bardziej efektywnego i szybszego przetwarzania bodźców, ponieważ ruch jest podstawą wszystkich procesów uczenia się. Dzieci uczą się poznawać nie tylko prawidłowe wzorce ruchowe, ale również odnajdywać położenie swojego ciała w przestrzeni. Cechą charakterystyczną tego programu ćwiczeń jest hamowanie nieprawidłowych aktywności i wprowadzanie w ich miejsce prawidłowych wzorców ruchowych. Jego zadaniem jest stworzenie fundamentów, na których będziemy budować nową, jakość.
Co nam daje bilateralna integracja:
- Świadomość swojego ciała / gdzie się zaczynam, a gdzie kończę/ i schemat ciała, orientację w przestrzeni
- Poprawia równowagę i kontrolę postawy
- Wpływa na współpracę między półkulami
- Poprawia współpracę części ciała w płaszczyznach góra/dół, lewo/prawo, przód / tył
- Poprawia się pamięć sekwencyjna i planowanie ruchu (motoryki dużej, małej i oralnej)
- Automatyzację ruchów
- Wielozadaniowość jest znacznie łatwiejsza
Jest doskonałym uzupełnieniem różnych terapii ruchowych np. integracji sensorycznej, integracji odruchów, terapii pedagogicznej czy logopedycznej.
„Program Bilateralnej Integracji dla Szkół” jest najnowszą zdobyczą trwającego projektu rozwoju Integracji Bilateralnej. W procesie uczenia się nasze ciała wymagają jakiejś formy ruchu, aby zaprezentować, w jaki sposób mózg przetworzył daną sytuację. Czytanie wymaga płynnych ruchów gałek ocznych, do pisania potrzebna jest współpraca ręki i oczu, a w przypadku mowy niezbędna jest precyzyjna artykulacja i zgranie w czasie naszego oddechu, języka, ust i mięśni żwaczowych do tworzenia magii komunikacji werbalnej. Obniżona sprawność ruchowa nie pozwala na umiejętne przekazanie ciałem procesów myślowych.